MIND Published Wat houdt dit in?

Verhaal Nico Troost: Zwarte Cross en de Blauwe Knoop

Een paar maanden geleden kreeg ik toestemming van mijn vriendin om een campingkaartje inclusief toegang te bestellen voor de Zwarte Cross (ZW). Dat is een motorcross, de grootste ter wereld en met heel veel muziekpodia. Er wordt ook veel gedronken, dus een behoorlijke uitdaging. Mezelf als een kat op het spek binden. Zenuwachtig kwam de datum steeds dichterbij. Zou het me lukken, hoe sterk ben ik nou echt?

Terwijl ik dit schrijf sta ik precies zeven maanden droog. Het enige waar ik me aan bezondig is een teveel aan chocola. Dat geeft voor mij aan dat ik nog niet in staat ben het bij één lekker biertje te houden, want ik eet een volledige zak mini snickers in een tel leeg. De reis begint op zaterdag 16 juli. Mijn plan is richting Nijmegen te fietsen en familie te bezoeken. Na het weekeinde begint de vierdaagse dus kan ik gelijk die feesten meepikken.

Vanaf de volkstuin, gepakt en geladen, alles op de hybride-fiets, begin ik via IJburg naar het Amsterdam-Rijnkanaal te fietsen en heb het plan via Tiel naar Beuningen te gaan. Daar wonen twee zusters van me. Natuurlijk heb ik broodjes en snickers bij me en genoeg water. In Utrecht rijd ik een paar keer fout. Daardoor moet ik een paar keer het kanaal oversteken. Koppigheid, want ik denk de weg te weten. Pas bij Vreeswijk beslis ik op de kaart te kijken. Daardoor begrijp ik dat ik naar Dorestad moet en daar de Lek oversteken. Kanaal blijven volgen. Tiel mijden, want ik houd niet van fruit. Bij Dodewaard (kerncentrale), is me bekend want in die goeie ouwe tijd heb ik daar nog tegen gedemonstreerd, de Waal over naar ‘Druten’. Volgens mijn kaart moet er een camping zijn bij het veer Beuningen. Die is er, maar daar moet ik met de pont heen, terug de Waal over en die vaart niet meer. Het wordt ook wel tijd voor een camping, want m'n bagage glijdt van m'n fiets en het water raakt op. Er komt een reddende engel naast me fietsen en die vraagt of ik naar het ‘Hof van Wezel’ fiets. Ken ik niet zeg ik en hij wijst me de weg. Het blijkt een oase te zijn. Allemaal zelf gefabriceerde bouwsels, hutten enzovoort. Zet m'n ZW tentje (weggooitent) op en omdat ik naar m'n nichtje wil fiets ik snel naar mijn familie.

M'n familie weet dat ik probeer droog te staan. Steunt me daarin, temeer omdat ze weten dat ik erg vervelend kan worden met drank op. Ik ben niet de enige daarin, want één van de aanwezigen laat dat later op de avond zien. Diegene maakt een zeer kwetsende opmerking waardoor de feestvreugde van m'n nichtje behoorlijk gedempt wordt. Het lijkt wel of ik mezelf zie.

Trots op mezelf fiets ik nuchter terug naar de camping. Met m’n zaklantaarn zoek ik nog een half uur naar m’n tent en val tevreden in slaap. Op naar de zomerfeesten in Nijmegen. Genoeg water bij me want het is warm. Het is heerlijk in Nijmegen, gezellig druk, dronken mensen, niemand vervelend.  Ik geniet van verschillende optredens, voel wel trek, maar kan me beheersen. Die aap op m'n schouder kan me wat. Lul maar raak, overtuigen lukt je deze keer niet. Tot het donker wordt blijf ik en geniet van het vuurwerk. Ga vroeg naar bed, want dinsdag wil ik richting de ‘Achterhoek’. Ik slaap buiten want m'n weggooitent regent binnen door de condens.

Woensdag wil ik naar de ZW camping, maar die opent pas op donderdag. Dus fiets ik naar ‘Bredevoort’ om het graf van mijn ouders te bezoeken. En m'n gastankje omruilen voor een volle tank, want ik had natuurlijk gekookt en de tank niet goed afgesloten. De volgende dag fiets ik naar de opening van de ZW met m'n weggooitent. Onderweg passeer ik maffe keten, beschilderde caravans achter overvolle auto's. Daarna sta ik tussen allemaal gezellig drinkende mensen in de rij met de grootste pakketten alvast opgeblazen luchtbedden, tenten, karretjes van allerlei pluimage. Maf geklede mensen, hoor m'n moedertaal om me heen (‘Achterhoeks’) en voel me volledig thuis en relaxed. Zo is ook de bagagecontrole, snel, gezellig en efficiënt. Tent opgezet aan de zijkant van het terrein, bij bomenrij, makkelijk terug te vinden. Bij het toilet staat een groot bord met de tegeltjeswijsheid: ‘Buurtkroeg, de beste vorm van Buurtzorg’. Denk aan mijn vriendin die bij ‘Buurtzorg’ werkt en stuur de foto naar haar toe. Mis haar wel, zij komt uit Lichtenvoorde (Gelderland). Op naar Walhalla, het stuk van het evenemententerrein dat alleen toegankelijk is voor campinggasten. Daar volgt mijn tijd van de komende dagen. Zuipende mensen om me heen.

De volgende dag kom ik erachter dat er geen H2O punten zijn met drinkwater. Alcoholvrij bier is maar op één verkooppunt.  Bij de toiletten is wel water, maar niet om te drinken. Er staan wel dames deodorant te spuiten onder ieders oksel, want het is warm maar drinkwater, ho maar. Eén dag is het zo warm dat ze verplicht zijn om drinkwater gratis te leveren. Maar de rest van de dagen, vergeet het maar. Heel veel leuke bands gezien. Twee optredens springen eruit, My Baby, echt een hele goede band en een leuke coverband, favoriete band The Doors.De laatste dag moet ik sprinten bij het openen van het hek van het hoofdterrein, want ik wil me laten tatoeëren in het kader van een internationale actie. Over de hele wereld laten mensen een letter tatoeëren van de Universele Rechten Van De Mens. Ik heb nu de letter S op mijn pols. Groot voordeel dat ik geen alcohol drink, want beschonken mensen worden niet getatoeëerd. Kortom, het was een heel leuk festival, maar de alcohol wordt door het publiek wel aanbeden. Elke dag moest ik mijn drinkwater binnensmokkelen en er was geen enkele plek waar ik mijn flessen kon vullen. Dit vind ik een behoorlijk minpunt en vind dan ook dat festivals verplicht moeten worden gratis drinkwaterpunten te hebben. (Amsterdam heeft die regel al, en heeft gelukkig ook de hele stad al vol gezet met drink H2O tappunten).  

Al met al heb ik een aantal heerlijke dagen gehad, ik ben trots op mezelf.

Connect Portaal

m.evers@platformggz.nl maakt gebruik van het Connect portaal.

Meld je direct aan om contact op te nemen
Meer ervaringsverhalen